Span adalah sama dengan haiwan lain kerana mereka bersifat multisel, heterotrof, kekurangan dinding sel dan menghasilkan sel sperma. Tidak seperti haiwan lain, mereka tidak mempunyai tisu dan organ yang nyata, serta tidak mempunyai simetri badan. Bentuk badan mereka telah diadaptasikan untuk mempunyai keberkesanan pengaliran air secara maksimum melalui ringga tengah, tempat ia mendeposit nutrisi, dan dikeluarkan melalui satu lubang dipanggil oskulum. Banyak span mempunyai rangka dalaman spon dan/atau spikul kalsium karbonat atau silikon dioksida. Semua span adalah haiwan akuatik yang sesil. Walaupun terdapat spesies air tawar, tetapi majority span adalah spesies marin (air masin), meliputi zon pasang surut sehingga ke kedalaman yang melebihi 8,800 m (5.5 bt).

Sementara sebahagian besar kira-kira 5,000-10,000 spesies yang dikenali memakan bakteria dan butiran makanan yang lain di dalam air, beberapa species pula menjadi perumah kepada mikroorganisma berfotosintesis yang berperanan dalam endosimbiosis. Pakatan tersebut selalunya menghasilkan makan dan oksigen yang berlebihan daripada keperluan mereka. Sesetengah spesies span yang hidup dalam persekitaran yang kkurang makanan pula berubah menjadi karnivor yang selalu memakan krustasea yang kecil. [1]

Kebanyakan span menjalankan pembiakan seksual, melepaskan sel-sel sperma ke dalam air untuk mensenyawakan ovum. Sebahagian spesies melepaskan ovum tetapi sebahagian yang lain pula tidak, sebaliknya ditahan oleh “ibu”nya. Telur-telur yang disenyawakan membentuk larva-larva yang berenang dan mencari tempat untuk dihuni. Span juga dikenali dalam penjanaan semula cebisan-cebisan yang tertanggal, walaupun ia hanya berlaku apabila cebisan-cebisan tersebut merangkumi jenis sel yang tepat. Sebahagian spesies membiah melalui percambahan. Apabila keadaan persekitaran merosot, contohnya suhu menurun, banyak spesies air tawar dan juga spesies marin menghasilkan gemul, sejenis “pod mandiri” bagi sel-sel tidak dikhususkan yang menjadi dominan sehingga keadaan bertambah baik. Selepas itu, gemul-gemul tersebut akan membentuk span yang berasingan, ataupun menjajah semula rangka-rangka ibu bapa mereka.

Mesohil berfungsi sebagai endoskeleton dalam kebanyakan span, dan satu-satunya rangka dalam span lembut yang menatah pada permukaan keras seperti batu. Secara lebih lazimnya, mesohil dikeraskan oleh spikul-spikul mineral, ataupun fiber span, mahupun kedua-duanya secara serentak. Eksoskeleton bagi demospan menggunakan spongin, dan dalam kebanyakan spesies, spikul silika dan dalam beberapa spesies, kalsium karbonat. Demospan merangkumi sekitar 90% daripada semua spesies span dikenali, termasuk semua yang air tawar, dan mempunyai rangkaian habitat terluas. Span berkapur, yakni spam yang mempunyai spikul kalsium karbonat dan, dalam beberapa spesies, pembentukan eksoskeleton kalsium karbonat, adalah terhad kepada air laut yang agak cetek di mana pengeluaran kalsium karbonat adalah paling mudah. Span kaca yang mudah pecah, dengan "sokongan" spikul silica, adalah terhad kepada kawasan kutub dan kedalaman laut di mana pemangsa jarang berlaku. Fosil semua jenis-jenis ini telah dijumpai dalam batuan bertarikh dari 580 juta tahun dahulu. Sebagai tambahan arkeosiatid, spesies yang fosil-fosilnya sering ditemui sekitar 530 hingga 490 juta tahun dahulu, kini dianggap sebagai sejenis span.

Koanoflagelat unisel menyerupai sel koanosit span yang digunakan untuk memandu sistem aliran air dan menangkap sebahagian besar makanan mereka. Ini bersama-sama dengan kajian filogenetik molekul ribosom telah digunakan sebagai bukti morfologi untuk mencadangkan span kumpulan adik beradik kepada seluruh haiwan.[2] Beberapa kajian mendapati bahawa span tidak membentuk satu kumpulan monofiletik, dalam erti kata lain, tidak mencakupi semua dan hanya keturunan daripada satu leluhur bersama. Analisis filogenetik baru-baru ini mendapati bahawa ampai bulat dan bukan span merupakan kumpulan saudara kepada haiwan-haiwan yang lain.[3][4][5][6]

Beberapa spesies demospan yang mempunyai rangka berserabut lembut sepenuhnya dengan tiada elemen keras telah digunakan oleh manusia sejak beribu-ribu tahun untuk beberapa tujuan, termasuk sebagai penebal dan sebagai alat pembersihan. Selepas tahun 1950, apabila span-span telah diburu secara berlebihan sehinggakan industry tersebut hampir runtuh, span telah digantikan dengan bahan sintetik yang bercirikan span. Span dan endosimbion mikroskopiknya kini sedang dikaji sebagai sumber kemungkinan ubat-ubatan untuk merawat pelbagai penyakit. Dolfin telah diperhatikan menggunakan span sebagai alat ketika memburu makanan.[7]